"Jeugdhulpprofessionals verdienen het om centraal gesteld te worden"

Hoe ben je in de jeugdhulp terechtgekomen?

"Ik ben begonnen als creatief therapeut en muzikant. Dat was hartstikke leuk, maar toen ik een kind kreeg moest er meer brood op de plank komen. Al vrij snel kwam ik een vacature tegen voor invaller van groepsleider voor een leefgroep in jeugdhulp. Er was veel personeelstekort en vooral mannen waren erg welkom, dus ik kon snel beginnen. Ik had wel een hbo-achtergrond in de geestelijke gezondheidszorg, maar jeugdhulp was een nieuwe wereld. Een hele interessante wereld, want ik ben er de rest van mijn carrière in blijven werken: van, werken op een leefgroep, de Raad voor de Kinderbescherming tot de Opvoedpoli en pleegzorg. De laatste tien jaar werk ik in een wijkteam als CJG-coach in verschillende regio’s en de laatste twee jaar in de regio Kennemerland bij het CJG in Bloemendaal.

Wat trekt jou zo aan in het werken in jeugdhulp?

"Ten eerste houd ik van mensen en alles wat er zich tussen mensen afspeelt. Ik vind het leuk om me in dat veld te begeven. Daarom ben ik ook ooit als creatief therapeut begonnen. En ten tweede vind ik het heel fijn om te zien dat het goed gaat met kinderen. Als ik een gelukkig kind zie, dan word ik daar ook gelukkig van. Heel veel kinderen hebben hulp nodig om gelukkig te zijn of te worden, net als hun ouders. Ik vind het heel waardevol om daaraan bij te dragen. Dit samen maakt dat ik helemaal op m’n plek ben in de jeugdhulp."

Nu werk je dus in een jeugd- en gezinsteam in Bloemendaal, wat houdt je werk in?

"Ik ben CJG-coach, wat betekent dat we in ons team alle jeugdzorgvragen behandelen die naar ons toekomen. Dat gaat van lichte vragen over slaapproblemen of niet luisteren tot hele heftige veiligheidsvraagstukken. Alles wat binnenkomt analyseren we en voeren we uit of verwijzen we door naar de specialistische jeugdzorg. Het is een prachtige plek om te werken, want je komt van alles tegen. Ik vind het belangrijk dat er generalisten zoals mij in dit team zitten. Omdat ik op zoveel plekken heb gewerkt, kan ik al m’n kennis nu op deze manier inzetten."

Hoe vind je het om te werken in jeugdhulp?

"Werken in jeugdhulp is niet mals. Je komt veel problematiek tegen, heftige situaties en veel pijn bij kinderen en ouders. En daarnaast heb je niet alleen met je cliënten te maken, maar ook met jezelf en hoe je organisatie functioneert. Ook de negatieve beeldvorming rondom de jeugdhulp is niet altijd makkelijk. Al met al is het een dynamisch geheel. Gelukkig leer je daar ook mee omgaan. Ik ben nu 62 jaar en sommige zaken raken me nog steeds, en dat is ook goed. Het is gewoon een pittig en uitdagend werkveld. Maar je kan veel bereiken en uiteindelijk vind ik dat het allemaal waard. Alleen komt er ook veel frustratie bij kijken, want je kan door allerlei factoren niet altijd doen wat je denkt dat het beste is."

Hoe ga je daarmee om, met die frustratie?

"Soms slik ik dat weg en soms ventileer ik het met collega’s. Ik ben heel tactisch en aardig, maar ik kan ook heel direct zijn. Soms ontstaan er conflicten en dan is het de kunst om voor jezelf op te komen. En ook voor je cliënten op te komen. Je moet leren dat het niet altijd zo gaat als je wil en dat is soms best zwaar. Pittige gesprekken en veel gedoe, daar kan ik goed mee omgaan. Maar als het buiten mijn macht ligt, dan kan ik weleens gefrustreerd raken."

Je bent ook supervisor bij Hogeschool InHolland, wat geef je jouw studenten mee?

"Wat ik heel belangrijk vind is dat studenten goed in staat zijn om te kijken naar zichzelf. Naar hun eigen normen en waarden en hoe dat een rol speelt in contact met cliënten. Waar ze vandaan komen, hun eigen geschiedenis: het is heel belangrijk om dat goed in kaart te hebben om vervolgens goed te kunnen reflecteren op je eigen rol als professional. Daarnaast let ik er altijd op dat we samen goed kijken naar wat er wél goed gaat. Dat versterkt meer dan alleen maar te kijken naar de fouten en de dingen die beter kunnen. Het zorgt voor meer zelfvertrouwen en dat is zeker in dit vakgebied heel belangrijk."

Reflecteer je zelf ook nog op je eigen handelen?

"Zeker. Met collega’s hebben we eens in de zes weken intervisie. Ik merk wel dat het vaak over de inhoud gaat en wat minder snel over persoonlijke ontwikkeling. Dat laatste is toch wel een ondergeschoven kindje. Meer reflectie naar jezelf en naar je team zou vanzelfsprekend moeten zijn, maar is dat nog niet. Ik pleit daarom voor meer reflectie, niet alleen in mijn eigen organisatie maar eigenlijk in de hele jeugdhulp. Dat is één van de redenen dat ik heb gereageerd op de vacature van projectlid bij ‘Versterk jezelf’; een projectgroep binnen het programma ‘Jeugdhulp. Alles in het werk’. Werken in jeugdhulp vraagt veel van professionals en ik vind dat wij het verdienen om centraal gesteld te worden. Dat we ruimte, tijd en tools krijgen om te reflecteren en dat we gezien worden in wat we kunnen en doen. Door het management, door collega’s maar vooral ook dat je zelf ziet wat je kan, wat je passies en vaardigheden zijn en hoe sterk je bent. Alleen dan kunnen cliënten ook goed geholpen worden, blijf je lol  houden in het werk en voorkom je uitval. Ik ben nog maar een paar maanden betrokken bij ‘Versterk jezelf’, maar dat is mijn belangrijkste ambitie."